Authenticiteit | Erik Boers

Half april staan wij in onze retraite ‘Zwijgen en Spreken’ stil bij het begrip ‘authenticiteit’.  Ter voorbereiding las ik “Rousseau en ik” van Maarten Doorman. Het is eerder een essay dan een boek. Niet opzienbarend, wel toegankelijk geschreven met aansprekende voorbeelden over ons dominante verlangen naar authenticiteit. Doorman maakt veel werk van de paradoxen in Rousseaus werk en leven. Arnold Heumakers wijst in zijn NRC recensie er terecht op dat Doorman de volgende paradox over het hoofd heeft gezien: “Juist dat wat de mens tot mens maakt, zijn vermogen zichzelf te ontwikkelen, blijkt hem te gronde te richten. Hopelozer kun je het menselijk tekort niet onder woorden brengen”.

Naar aanleiding van boek en recensie is mijn voorlopige conclusie:

Het streven naar authenticiteit is een blind verlangen,  voortkomend uit het tragische besef dat we als mens nooit samenvallen met onszelf. Vanuit deze fundamentele onzekerheid pogen wij onszelf tot een enkelvoudige oorsprong te herleiden en de vluchtige werkelijkheid om ons heen in te delen in ‘echt’ en ‘onecht’.

Ik ben benieuwd wat de retraite -  vol aandacht, stilte, tekststudie en wijsgerig gesprek – ons gaat brengen. Wie zin heeft om aan te schuiven is welkom.